posuwać się w górę

См. также в других словарях:

• posuwać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, posuwaćam, posuwaća, posuwaćają, posuwaćany {{/stl 8}}– posunąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, posuwaćnę, posuwaćnie, posuwaćsuń, posuwaćnął, posuwaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• piąć się — ndk Xc, pnę się, pniesz się, pnij się, piął się, pięła się, pięli się «posuwać się w górę, drapać się, wspinać, zwykle z trudem, pokonując opór; o roślinach: rosnąć czepiając się podpory» Piąć się po schodach, pod górę. Bluszcz, winogrona pną się …   Słownik języka polskiego

• posunąć — dk Vb, posunąćnę, posunąćniesz, posunąćsuń, posunąćnął, posunąćnęła, posunąćnęli, posunąćnięty posuwać ndk I, posunąćam, posunąćasz, posunąćają, posunąćaj, posunąćał, posunąćany 1. «ruszyć coś z miejsca, przesunąć do przodu, w jakimś kierunku;… …   Słownik języka polskiego

• pchać — ndk I, pcham, pchasz, pchają, pchaj, pchał, pchany pchnąć dk Va, pchnę, pchniesz, pchnij, pchnął, pchnęła, pchnęli, pchnięty, pchnąwszy 1. «posuwać coś, rzadziej kogoś przed sobą; napierając na coś przesuwać» Pchać taczki, wózek. Pchnąć drzwi.… …   Słownik języka polskiego

• góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …   Słownik języka polskiego

• ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… …   Słownik języka polskiego

• wlec — dk XI, wlokę (wlekę), wleczesz, wlecz, wlókł (wlekł), wlokła (wlekła), wlekli, wleczony 1. «ciągnąc przesuwać z trudem coś lub kogoś po czymś» Wlec skrzynię po ziemi. Konie z trudem wlokły sanie. Dwaj żołnierze wlekli rannego. Wlókł za sobą długi …   Słownik języka polskiego

• skakać — ndk IX, skaczę, skaczesz, skacz, skakaćał skoczyć dk VIb, skakaćczę, skakaćczysz, skocz, skakaćczył 1. «odrywać się na chwilę od ziemi, odbijając się nogami; wykonywać skok albo skoki; posuwać się naprzód, wykonując skok lub skoki» Dziewczynka… …   Słownik języka polskiego

• iść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXd, idę, idzie, idź, szedł, szła, szli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przemieszczać się w określonym kierunku, stawiając nogi tak, że w każdej chwili przynajmniej jedna dotyka… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• leźć — ndk XI, lezę, leziesz, leź, lazł, lazła, leźli 1. pot. «iść, posuwać się wolno, wlec się» Leźć po błocie. Konie ledwo lazły. 2. pot. «wchodzić na górę, wspinać się, wdrapywać się» Leźć na drzewo. Leźć po drabinie. 3. pot. «iść, dostawać się… …   Słownik języka polskiego

• przeć — I ndk XI, prę, przesz, przyj, parł, party 1. «wywierać nacisk, ucisk na coś; napierać na coś, cisnąć, pchać, tłoczyć; posuwać się gwałtownie, siłą naprzód, wznosić się forsownie w górę» Tłum parł naprzód. Parł ostrogami konia. Ciecz zawarta w… …   Słownik języka polskiego